Θέλω να παραθέσω μία προσέγγιση πάνω στα σύγχρονα προβλήματα του πολιτισμού μας, μέσα από έναν καθαρά μαθηματικό και εκ Φυσικής προερχόμενο προβληματισμό. Κατ'αρχήν, η σύγχρονη ανάπτυξη της τεχνολογίας προς μόνο μία κατεύθυνση, της ηλεκτρονικής, και μάλιστα σε υψηλές συχνότητες, εμπεριέχει πολλαπλούς κινδύνους. Δεν είναι σκοπός μου να αναφέρω τους λόγους αυτής της παραεξέλιξης, γιατί νομίζω σε αυτήν έχουν αναφερθεί επιστήμονες με εξειδικευμένες γνώσεις πληρέστερες από τις δικές μου. Θέλω όμως να επισημάνω τούτο. Οποιαδήποτε μορφή εξειδίκευσης και εφαρμογή μίας γνώσης, εάν δεν συνοδεύεται από μία ολική προσέγγιση του θέματος, λαμβάνοντας υπ' όψιν τη σχέση της με το οικοσύστημα που τη περιβάλλει, θα οδηγήσει σε μία αδιέξοδη κατάληξη, και πιθανόν στον αφανισμό. Και αυτό γιατί δεν λαμβάνει υπ' όψιν της την ανάπτυξη της εντροπίας που δημιουργεί. Και αν αντιληφθούμε ότι η ανθρώπινη κοινωνία προσπαθεί απεγνωσμένα να απαγκιστρωθεί από το φυσικό περιβάλλον, τότε μόνοι μας σκάβουμε το λάκκο μας. Γιατί δημιουργούμε ένα κλειστό σύστημα στο οποίο κάθε ανάπτυξη που κάνουμε προς δημιουργία μίας τάξης, έχει και μία αντίρροπη ανάπτυξη αταξίας. Και αν λάβουμε υπ' όψιν τη σύγχρονη προσπάθεια Παγκοσμιοποίησης, τότε κυριολεκτικά αυτοκτονούμε. Γιατί κάθε πολιτισμός, έστω και ενός ατόμου σαν μία άποψη, προσφέρει στο κοινωνικό μας σύστημα μία μορφή αταξίας, πόσο μάλλον οι ομάδες ή οι κοινότητες. Δεν μπορώ κυριολεκτικά να καταλάβω τη συμπεριφορά των εξουσιαστών, μικρών τυρράνων της εποχής μας, στη μανιώδη συμπεριφορά τους να εξαλείψουν καθετί διαφορετικό, στη κουλτούρα, στη σκέψη, στο τρόπο ζωής. Δεν θέλω να φανώ συνωμοσιολόγος, αλλά μόνο ένα μίσος κατά της ανθρώπινης φυλής μπορεί να δικαιολογήσει αυτή τη συμπεριφορά. Έχω βέβαια κάποιες υποψίες, αλλά θα τις παραθέσω σε κάποιο άλλο κείμενο γιατί δεν είναι του παρόντος. Ερχόμαστε λοιπόν στο προκείμενο. Έχω την εντύπωση ότι βαδίζουμε τα τελευταία μας βήματα είτε προς τη δημιουργία ενός νέου οικουμενικού πολιτισμού, με σεβασμό στην ιδιαιτερότητα και τη συλλογικότητα, που το εύχομαι και θέλω να το πιστεύω, είτε στη πλήρη υποταγή μας στις ορέξεις των εξουσιαστών αυτού του γνωστού κόσμου. Το θαυμαστό είναι ότι έγκειται στη δική μας επιλογή τι θα διαλέξουμε. Αυτός είναι και ο αληθινός πόλεμος της εποχής μας. Μπορεί βέβαια να περνάει από την οικονομική εξαθλίωση των λαών, αλλά είναι περισσότερο ένα μέσο πίεσης για να επηρεάσει τη τελική κρίση. Γιατί το πλούτο ούτως ή άλλως τον έχουνε. Την επίγνωση μας σκοπεύουν. Με όλα αυτά που ανέφερα ίσως να έγινε πλέον αντιληπτό το τοπίο της εποχής.
Μετά χαράς
Colorado Jo ο περιπλανητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου