Στα τέλη του '70 και στις αρχές του '80 εκδηλώθηκε έντονη ανησυχία για τις για τις τεχνικές πλύσης εγκεφάλου και ελέγχου του νου που εφάρμοζαν οι μυστικές υπηρεσίες σε όλον τον κόσμο. Ο Τζον Μαρκς (John Marks) στο βιβλίο του "The Search for the Manchurian Candidate" και ο Γουόλτερ Μπόου αρτ (Walter Bowart) στο βιβλίο "Operation Mind Control" περιέγραφαν πει ράματα με ναρκωτικά, ύπνωση και άλλες"τεχνικές" που είχαν εφευρεθεί για την επίτευξη του προγραμματισμού του ανθρωπίνου εγκεφάλου.
Ο Δρ. Ουίλσον Μπράιαν Κει (Wilson Bryan Key) προειδοποίησε για.....
τους κινδύνους της υποσυνείδητης διαφήμισης και της χρησιμοποίησης των μέσων μαζικής ενημέρωσης για την χειραγώγηση της κοινωνίας. Ο Κει μίλησε για τα εκατομμύρια δολάρια που ρίχνουν οι διαφημιστές κάθε χρόνο στην υποσυνείδητη διαφήμιση για να "κατηχήσουν" και να κατευθύνουν το αθώο κοινό στον αδιάκοπο και χωρίς φρένο μαζικό καταναλωτισμό.
Το άρθρο αυτό εξετάζει κάποιες απλές συσκευές προγραμματισμού του υποσυνειδήτου καθώς και την χρήση των τηλεοπτικών προγραμμάτων και διαφημίσεων για τον έλεγχο των μαζών.
Η ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΤΟ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ
Η πιο γνωστή έρευνα στον τομέα αυτό έχει γίνει από τον Δρ. Ουίλσον Μπράιαν Κέι, καθηγητή δημοσιογραφίας και συγγραφέα των βιβλίων, "Media Sexploitation", "The Clam Plate Orgy" και του "Subliminal Seduction".
Ο Κέι αποκάλυψε συσκευές τεχνητής υποβολής του υποσυνείδητου. Μια τέτοια συσκευή ήταν το Ταχιστοσκόπιο - ένας προβολέας φιλμ με διάφραγ μα μεγάλης ταχύτητας ο οποίος προβάλλει μηνύματα κάθε 5 δεύτερα σε χρόνο 1\3000 του δευτερολέπτου. Η ταχύτητα μπορεί να αλλάξει ανάλογα με την επίδραση που επιθυμείται να δεχθεί το υποκείμενο. Το Ταχιστοσκόπιο κατοχυρώθηκε στον Τομέα ευρασιτεχνιών των Ηνωμένων Πολιτειών (US Patent Office) το 1962. Το Ταχιστοσκόπιο ξεπεράστηκε από ένα όργανο έντασης του φωτός. Αυτή η συσκευή εντύπωσης στο υποσυνείδητο ρυθμίζει την ένταση του φωτός σε επίπεδο που δεν γίνεται αντιληπτό από το συνειδητό του υποκειμένου. Οι αντιδράσεις του κοινού σε αυτήν την περίπτω σή είναι πολύ πιο θεαματικές από αυτές του Ταχιστοσκοπείου.
Ένας απλός προβολέας συνδέεται με έναν ρεοστάτη και η ένταση του φωτός χαμηλώνει σε βαθμό που δεν μπορεί να το "πιάσει" το μάτι. Το μήνυμα όμως, γινεται αντιληπτό από το υποσυνείδητο.
Τις δεκαετίες 1950 και 1960 έγιναν επαναστατικά πειράματα διέγερσης του υποσυνειδήτου. Το 1962 και το 1966 ο Δρ. Χολ Μπέκερ (Dr. Hall C. Becker) κατοχύρωσε συσκευές υποβολής του υποσυνειδήτου οι οποίες μπορούσαν να διοχετεύσουν πληροφορίες στον εγκέφαλο χωρίς ο δέκτης να τις αντιλαμβάνεται συνειδητά.
Ο Μπέκερ αργότερα διηύθηνε μια επιτυχημένη κλινική αδυνατίσματος κοντά στην Νέα Ορλεάνη. Εφάρμοζε ένα πρόγραμμα διάρκειας δώδεκα εβδομάδων το οποίο περιλάμβανε υποσυνείδητα ηχητικά και οπτικά μηνύματα. Εκατοντάδες παχύσαρκοι πελάτες κατάφεραν να χάσουν βάρος. Το πρόγραμμα του είχε αναγνωριστεί από τον ιατρικό σύλλογο της Νέας Ορλεάνης.
Ο Μπέκερ επίσης ανέπτυξε και ένα "αντικλεπτικό" πρόγραμμα το οποίο δοκιμάστηκε σε πολλά κατα διαστήματα στον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Εγκατέστησε μια ηχητική συσκευή επανάληψης μηνυμάτων στα στερεοφωνικά συγκροτήματα των καταστημάτων. Τα μηνύματα αυ τά περιείχαν συνθήματα κατά της κλοπής.
Το μήνυμα που ήταν κατά 30-40 ντεσιμπέλ χαμηλότερο από την μουσική είναι μαγνητοφωνημένο σε μια κασέτα με συνεχόμενη ταινία (που μπορεί να παίζει ξανά και ξανά χωρίς να χρειάζεται γύρισμα από την αρχή) και μπορεί να ξεγελάσει ακόμα και τα πιο ευαίσθητα όργανα. Η χαμηλή συχνότητα του μηνύματος μεταβάλλεται ακολουθώντας τις αλλαγές στην μουσική (που αντιλαμβάνεται το συνειδητό).
Η φωνή επαναλάμβανε: "Είμαι έντιμος, δεν θα κλέψω, η κλοπή είναι άτιμη πράξη" και άλλες παρόμοιες εκφράσεις. Αυτή η απλή τεχνική υποβολής θα μπορούσε εύκολα να χρησιμο ποιηθεί για την πώληση μεγάλης αξίας εμπορεύματος ή ακόμα και για πολιτικοΐδεολογική προπαγάνδα.
Το περιοδικό "The Times", το 1986, χαιρέτιζε το "επαναστατικό και αμφιλεγόμενο σύστημα ασφαλείας που πρόκειται να κάνει την εμφάνιση του στα εμπορικά κέντρα φέτος γνωστό ως... ενισχυτικό μήνυμα. Το νέο αυτό σύστημα εκπέμπει μηνύματα του είδους "να είσαι τίμιος, μην κλέβεις" από τα ηχεία του καταστήματος, που μπορείς να τα ακούσεις μόνο αν σταθείς ακριβώς δίπλα σε κάποιο ηχείο. Ένας υπολογιστής έχει προγραμματιστεί να καταγράφει τον γενικό θόρυβο και την μουσική μέσα στο κατάστημα και ρυθμίζει ανάλογα την ένταση της εκπομπής των μηνυ μάτων. Οι πελάτες και το προσωπικό δείχνουν ότι λαμβάνουν το μήνυμα - χωρίς να το καταλαβαίνουν - και αντιδρούν με θετικό τρόπο". Μια άλλη μέθοδος υποσυ νείδητης υποβολής είναι η "συνεργεία" (synergism) που χρησιμοποίησε το αμερικανι κό περιοδικό "New Woman". Το περιοδικό ισχυρίστηκε ότι κατάφερε να κάνει τους αναγνώστες να κοιτάζουν περισσότερο τις διαφημίσεις. Το κόλπο είναι απλό. Τυπώνεις τα βασικά χρώματα από τα διαφημιστικά με τετραχρωμία πίσω από τα πλαίσια των επικεφαλίδων στις μπροστινές σελίδες του εκδοτικού σημειώματος. Το αποτέλεσμα είναι ο αναγνώστης να στρέψει το βλέμμα του αυτόματα από το εντιτόριαλ στην διαφήμιση.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ
Ο Έρικ Κλαρκ (Erir Clarke) έχει πει ότι όσο περισσότερο βομβαρδιζόμαστε από διαφημίσεις τόσο λιγότερο τους δίνουμε σημασία, αλλά παρ' ό λα αυτά τόσο περισσότερο επηρεαζόμαστε απ' αυτές. Στην εποχή μας ο καταιγισμός από διαφημιστικά μηνύματα είναι ατελείωτος και διαρκής. Η παραγωγή αυτών των διαφημιστικών μηνυμάτων γίνεται με επιστημονικό τρόπο και η εμβέλεια τους είναι πλέον παγκόσμια.
Μια προσεκτικότερη ματιά στο περιεχόμενο τους θα ανακαλέσει στην μνήμη μας ολόκληρα βράδια πλήρους τηλεοπτικού παραλογισμού όπου άνδρες και γυναίκες μιλούν για
την δυσκοιλιότητα τους, την κακή τους αναπνοή, τις σωματικές τους οσμές, τους πόνους στην πλάτη τους, την δυσπεψία τους και μια ατελείωτη γκάμα ψυχοσωματικών ασθενειών μπροστά σε εκατομμύρια τηλεθεατές.
Οι γυναίκες στις διαφημίσεις παρουσιάζονται σαν νευρωτικές ανεγκέφαλες νοικοκυρές που σκοπός της ζωής τους είναι η λευκότητα της μπουγάδας τους, η ανακάλυψη του καθαριστικού που θα απαλλάξει την κουζίνα τους από τους λεκέδες, τα μικρόβια και τις μυρωδιές και το μεγαλύτερο κλισέ απ' όλα, ο αγώνας τους για να αποκτήσουν ένα πραγματικά "βελούδινο" χαρτί υγείας.
Τα τηλεοπτικά διαφημιστικά καλλιεργούν εμμονές με την σταυροφορία τους για την αναζήτηση της χαμένης καθαριότητας και την εξαφάνιση της βρωμιάς κάθε είδους - από λάσπη και λίγδες, από μούχλα, από φαγητό, από γλυκά, από παιδιά, από άνδρες, από σκύλους, από γάτες, στο σώμα, στο στόμα, στα μαλλιά, στα ρούχα, στο πάτωμα, στο χαλί, στους τοίχους, παντού.
Στην αγορά διατίθενται χιλιάδες προϊόντα που υπό σχονται να μας απαλλάξουν από τη βρωμιά: Αφαιρετικά της μούχλας, κατσαριδοκτόνα σπρέι, δολώματα, απο λυμαντικά, "παπιά" για την τουαλέτα, καθαριστικά για το μπάνιο, οδοντόκρεμες, διαλύματα και το τελευταίο φοβερό προϊόν για τη στοματική υγιεινή: Οδοντότσιχλες.
Η λευκότητα είναι άλλο ένα ισχυρό διαφημιστικό όπλο στον πόλεμο της πλύσης εγκεφαλου. Οι διαφημί σεις μας λένε πως θα έχουμε τα λευκότερα λευκά, πως θα κάνουμε τον νιπτήρα και την τουαλέτα να αστρά φτουν από καθαριότητα. Η λευκότητα έχει γίνει συνώ νυμη με την αγνότητα, την καθαρότητα και την κοινωνική επιτυχία. Τρώμε λευκή ζάχαρη, λευκό ψωμί και πίνουμε λευκό γάλα.
Σε τελική ανάλυση όμως, οι περισσότεροι από εμάς δεν σκεφτόμαστε όταν ψωνίζουμε, ότι τα προϊόντα που επιλέγουμε και αυτά που αφήνουμε στο ράφι ανήκουν -έτσι κι αλλιώς - στην ίδια εταιρεία.
Ο κολοσσός της Γιουνιλέβερ (Unilever) είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα. Η Γιουνιλέβερ και κάποιες άλλες γιγαντιαίες επιχειρήσεις κυριαρχούν στην αυστραλιανή αγορά, καλύπτοντας συχνά, πραγματικά μονοπώλια πίσω από "ανταγωνιστικές" ετικέτες.
Όσο αυξάνονται μέρα με τη μέρα, τα προϊόντα και οι μάρκες στα ράφια, άλλο τόσο μειώνονται οι εταιρείες πίσω από τις μάρκες με τις συγχωνεύσεις και τις αγορές μικρότερων εταιρειών από τις μεγαλύτερες".
Το αποτέλεσμα είναι ο σχηματισμός ολιγοπωλίων. Ο καταναλωτές που δελεάζονται απο διαφημιστικά να κάνουν το "καλύτερο" για την οικογένειά τους διαλέγουν συνήθως τα "επώνυμα" προϊόντα λίγων εταιρειών.
Μερικές από αυτές τις εταιρείες είναι ξένης ιδιοκτησίας. "Αυστραλέζικα" προϊόντα όπως τα Vegemite, ο το ματοπολτός Rosella, τα Kellogs Corn Flakes, τα Smiths Crisps, τα Minties και το ψωμί Tip Top έχουν την έδρα της εταιρείας στην οποία ανήκουν, στο εξωτερικό.
Πολλά διαφημιστικά μηνύματα είναι διεθνή. Για παράδειγμα, το αρκουδάκι που βλέπουμε στην διαφήμιση του μαλακτικού ρούχων Huggie Fabric Softener είναι το ίδιο που πουλάει Fa Fa Fabric Softener στην Ιαπωνία.
Παρά τις αμέτρητες διαφημίσεις για φαινομενικά ανταγωνιστικές μάρκες ή προϊόντα όπως η μαργαρίνη, τα απορρυπαντικά και τα αναψυκτικά, τα περισσότερα από αυτά παράγονται από δυο ή τρεις εταιρείες.
Τα ολιγοπώλια εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι μπορούν να αυξήσουν τα νούμερα των πωλήσεων αν συσκευάσουν το ίδιο προϊόν διαφορετικά και το πλασάρουν σε διαφορετικό αγοραστικό κοινό. Για παράδειγμα η Γιουνιλέβερ πα ρασκευάζει τα απορρυπαντι κά Όμο (Omo), Ντράιβ (Drive), και Σερφ (Surf). Η ειδικό τητα του Όμο είναι στα λευκά, του Ντράιβ στην αφαίρεση λεκέδων, ενώ το Σερφ απλά προσφέρει ένα καλό πλύσιμο.
Οι παρασκευάστριες εταιρείες προϊόντων για τα μαλλιά είναι ένα άλλο καλό παράδειγμα της πληθώρας των προϊόντων που υπάρχουν στην αγορά. Υπάρχουν προϊόντα που ξεμπερδεύουν, εμπλουτίζουν, θρέφουν και δίνουν λάμψη στα μαλλιά. Σαμπουάν και κοντίσιονερ για μωρά, για παιδιά, για εφήβους, για άνδρες, για γυναίκες, για τους "δραστήριους ανθρώπους", για τους ηλικιωμένους, για την τριχόπτωση, για τα βαμμένα μαλλιά, για μαλλιά με περμανάντ, για σγουρά ή ίσια μαλλιά, για ξηρά, για λιπαρά, για κανονικά ή τέλος για μαλλιά με πιτυρίδα.
Τα περισσότερα σαμπουάν περιέχουν μια οργανική καθαριστική βάση. Μερικά περιέχουν βότανα που δεν κάνουν τίποτα, αλλά μυρίζουν ωραία. Αλλα περιέχουν αλεσμένα λέπια ψαριών που κάνουν το σαμπουάν να έχει "μαργαριταρένια" όψη. Αλλα πάλι είναι ενδεδειγμένα για "θεραπεία" σε κεφάλια που είναι απολύ τως υγιή. Κάποια, σε έναν κόσμο που υπάρχει ακόμα το πρόβλημα της έλλειψης τροφής, περιέχουν πρωτεΐνη, επειδή κολλάει στο εξωτερικό περίβλημα της τρίχας και την κάνει να φαίνεται πιο χοντρή.
Πάντως, είναι μόνο απορρυπαντικό με διαφορετικό περιτύλιγμα και μάρκετινγκ.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ
Η απορρόφηση μπροστά από την οθόνη έστω και για ένα βράδυ προκαλεί υπερφόρτωση στον εγκέφαλο. Το βραδινό τηλεοπτικό πρόγραμμα έχει διαφημιστικά διαλείμματα κάθε πέντε λεπτά διάρκειας 30, 60, 90 ή ακόμα και 120 δευτερολέπτων.
Η πληθώρα των πληροφοριών που δέχονται οι τηλεθεατές σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα τους κάνει να χαζεύουν την οθόνη με βλέμμα κενό, καθισμένοι στον καναπέ έτοιμοι να βυθιστούν σε λήθαργο.
Έτσι ακριβώς έχει προβλεφθεί ότι πρέπει να είναι η αντίδραση τους αυτήν την μεταβατική φάση της σταδιακής βύθισης στον ύπνο το υποσυνείδητο είναι πιο ευάλωτο και δεκτικό στην υποβολή. 'Εχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί σας παίρνει ο ύπνος μπρο στά στην τηλεόραση;
Οι τηλεθεατές γίνονται παθητικοί δέκτες, ακόρεστοι καταναλωτές περιπλανώμενοι από το ένα εμπορικό κέντρο στο άλλο ψωνίζοντας, ψωνίζοντας, ψωνίζοντας... Μαζικά προγραμ ματισμένοι, μιμούνται τις παροδικές μόδες και τους ρόλους που επιβάλουν τα μέσα με την απατηλή ελπίδα ότι "ως διά μαγείας" θα γίνουν αγαπητοί, αξιοσέβαστοι, δημοφιλείς και επιθυμητοί στο άλλο φύλο. Αγέλες που αναπαράγουν ψυχανα γκαστικές, νευρωτικές, συμπεριφορές σαν φυσιολογικές εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης.
Το κράτος εκμεταλλεύεται - όλο και περισσότερο - κι αυτό με την σειρά του την δύναμη της τηλεόρασης. Παρακινεί τους πολίτες να μην οδηγούν μεθυσμένοι, να φορούν την ζώνη ασφαλείας, να αγοράζουν κρατικά ομόλογα, να προτιμούν τις υπηρεσίες του τάδε κρατικού ορ γανισμού, να μην κάνουν χρήση ναρκωτικών, και να παίρνουν πάντοτε προφυλάξεις ενάντια στο AIDS.
Οι κυβερνήσεις, με την διαφήμιση, περνούν την εικόνα που θέλουν προς το κοινό, μια εικόνα ελκυστική, "ανθρώπινη" και κοινωνικά ευαίσθητη. Οι διάφοροι κρατι κοί φορείς βέβαια διαθέτουν χρήματα - όχι όμως πά ντοτε αρκετά - για να πληρώσουν αυτήν την εικόνα, οπότε εξασκούν την φαντασία τους επινοώντας "διαφορετικούς" τρόπους πληρωμής των ΜΜΕ που προβάλλουν τις διαφημιστικές καταχωρήσεις του.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ -Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Η τηλεόραση είναι ένα πολύ καλό υποκατάστατο της μπέιμπι σίτερ. Ηρεμεί τα. παιδιά όσο τίποτα άλλο. Τα περισσότερα παιδιά (και οι μεγάλοι) ξέρουν απ'έξω όλες τις διαφημίσεις, επειδή τις ακούν συνέ χεια. Η πλύση εγκεφάλου ξεκινά από πολύ νωρίς με τα κινούμενα σχέδια και τα παιδικά "εκπαιδευτικά" προγράμματα.
Ένα ρουά ματ του μάρκετινγκ είναι η δημιουργία κινουμένων σχεδίων βασισμένων σε παιχνίδια που κυκλοφορούν στην αγορά. Μερικά χαρακτη ριστικά παραδείγματα είναι τα "Kenner's Care Bears", τα "Masters of the Universe" της Mattell και οι Hasbro-Bradley's Transformers (παιχνίδια που μετατρέπονται από αυτοκίνη τα σε ρομπότ). Η τηλεόραση δεν προβάλλει μόνο διαφημιστικά αλλά και ολόκληρες σειρές κινουμένων σχεδίων που ζωντανεύουν τα παιχνίδια και εξάπτουν την παιδική φαντασία.
Η τηλεόραση απορροφά όλο τον χρόνο και καταστρέφει την επικοινωνία. Οι παππούδες μας ήξεραν τους διπλανούς τους, τους ανθρώπους στο παρακάτω τετράγωνο και πιθανότατα ολόκληρη την γειτονιά. Σήμερα καθόμαστε στο σπίτι απομονωμένοι και παρακολουθούμε την τηλεοπτική σειρά "Οι γείτονες". Με την πρόσληψη πανομοιότυπων παραστάσεων καταστρέφεται η ιδιαίτερη και ξεχωριστή προοπτική του κάθε ενός από εμάς. Η τηλεόραση δεν καλύπτει όλες μας τις αισθήσεις. Όσο περισσότερο απομονωνόμαστε, τόπο περισσότερο ξεθωριάζουμε και γινόμαστε όμοιοι μεταξύ μας. Υπάρξει όλο και μεγαλύτερη ταύτιση στις συνήθειες, στα γούστα, στις δραστηριότητες και γενικά στον τρόπο ζωής. Όλοι προγραμματιζόμαστε από την ίδια μηχανή.
Σαν κυρίαρχο μέλος της οικογένειας, η τηλεόραση υποδεικνύει τα πρότυπα σύμφωνα με τα οποία τα αληθινά μέλη μιας οικηγένειας αξιολογούν το ένα το άλλο. Για περισσότερο από μία δεκαε τία, στην μικρή οθόνη βασίλευε η ιδανική οικογένεια: Εκείνη που είχε και τους δυο γονείς - "Αγαπώ τη Λούσι", "Οι Νέλσονς", "Ο Πατέρας Ξέρει Καλύτερα". Έπειτα ήρθε στη μόδα η οικογέ νεια με έναν γονιό - "Η Οικο γένεια Πάρτριτζ", "Οι Τρεις Γιοι Μου", "Η Ντόρις Ντέι", "Η Νάνι Και Ο Καθηγητής", κτλ. κτλ.
Δυστυχώς, οι τηλεοπτικές οικογένειες του τότε και του τώρα γίνονται ασυναίσθητα δεκτές ως πραγματικές οικογένειες ή ως υποδείγματα για το πως θα έπρεπε να είναι οι πραγ ματικές οικογένειες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το "ψυχαγωγικό" πρόγραμμα της τηλεόρασης εκπαιδεύει εκατομμύρια τηλεθε ατές στις ανθρώπινες αξίες και στις ανθρώπινες σχέσεις με έναν πιο αδιόρατο αλλά περισσότερο μόνιμο τρόπο από την κοινωνικο ποίηση και την εκπαιδευτική δια-δικασία στο σχολείο.
Στην τηλεόραση οι ρόλοι των γονιών παρουσιάζουν ανθρώπους ενεργητικούς, ενδιαφέροντες, πρόθυμους. Ο γονιός στην αληθινή ζωή κάθεται αποχαυνωμένος στην πολυθρόνα μπροστά από το χαζοκούτι για να πάρει τη νυχτερινή δόση του από τηλεοπτικά στερεό τυπα. Στα μάτια του παιδιού του φαντάζει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που εκτυλίσσεται την ίδια ώρα στην παράλληλη ζωή της οθόνης, το οποίο αντιπροσωπεύει αυτό που είναι καλό, αξιόλογο και έχει νόημα.
ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ
Σύμφωνα με τον Κέι. η τεχνολογία επηρεασμού του υποσυνειδήτου έχει την δύναμη να προκαλεί φαινόμενα παθολογικής συμπεριφοράς -όπως το να τρως και να πίνεις συνέχεια, η προτίμηση οε τροφές χωρίς καμία θρ,επτική αξία, ο αλκοολισμός, το κάπνισμα, οι σεξουαλικές διαταραχές και δυσλειτουργίες, και πολλές άλλες ψυχοπαθολογικές ασθένειες.
Ία διαθέσιμα στοιχεία για την σχέση ανάμεσα στους καρδιακούς παλμούς και στην υποβολή έχουν δείξει ότι επιτυγχάνονται καλύτερα αποτελέσματα όταν η μουσι κή ή η φωνή είναι συγχρονισμένη με τους καρδιακούς χτύπους - 72 παλμοί το λεπτό.
Πειραματικά διαφημιστικά που χρησιμοποίησαν 72 χτύπους το λεπτό σαν μέτρο για τα ντράμς, την μουσι κή και τα φωνητικά, προβλήθηκαν σε ειδική αίθουσα, όπου το κοινό είχε επιλεχθεί τυχαία από διάφορα παντρεμένα ζευγάρια. Το διαφημιστικό ήταν για ένα παυσίπονο για τον πονοκέφαλο. Οι μετρήσεις έδειξαν ότι αν το διαφημιστικό είχε προβληθεί την βραδινή ζώνη των ειδήσεων του NBC σε κοινό τριάντα περί
που εκατομμυρίων τηλεθεατών, τα πέντε εκατομμύρια θα παρα πονούνταν οτι είχαν πονοκέφα λο μέσα σε τρεις ώρες από προβολή του διαφημιστικού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Οι "δημοκρατικές" κοινωνίες υφίστανται μεγαλύτερη πλύση εγκεφάλου και είναι περισσότερο ελεγχόμενες από τις κυβερνή σεις, τους οικονομικούς οργανισμούς και την κουλτούρα των ΜΜΕ από οποιονδήποτε - άλλου τύπου - πληθυσμό στον κόσμο.
Όταν οι άνθρωποι γίνονται πνευματικά απαθείς, ρέπουν ευκολότερα στον ολοκληρωτι σμό. Αντίθετα με τις απροκάλυ πτες, απαρχαιωμένες μεθόδους των ολοκληρωτικών καθεστώτων, τα συστήματα ελέγχου στις "δημοκρα τίες" είναι πιο εξελιγμένα και φέρνουν καλύτερα αποτε λέσματα.
Θα ήταν αφέλεια να μας εκπλήσσει αυτή η εξέλιξη. Για αιώνες έχουμε ζήσει σε μία κοινωνία που είναι εμποτι σμένη με την αρχή της υπακοής στην εξουσία. Συνεχίζοντας αυτήν την παράδοση, υπακούμε εντολές: Πόσα χρήματα πρέπει να ξοδέψουμε, τι πρέπει να αγοράσουμε και πότε πρέπει να το πετάξουμε.
Πρώτα μας πείθουν ότι δεν μπορούν να μας ελέγξουν. Όταν αυτή η αόριστη εντύπωση διαδοθεί και γίνει η επι κρατούσα νοοτροπία, τότε μπορούν να μας κατευθύνουν όπου αυτοί επιθυμούν.
Το μόνο που απομένει να κάνουν είναι να πείσουν τον κόσμο ότι οι λίγοι κανόνες ή ο έλεγχος που υπάρχει είναι για το συμφέρον όλων, για να μπορέσουμε να μείνουμε ελεύθεροι και ανεξέλεγκτοι Τα μέτρα αυτα αυξάνονται και με τον καιρό θεωρούνται δεδομένα, φυσικές ανα γκαιότητας για την βελτίωση της ζωής, καθώς την θέση της αλήθειας καταλαμβάνει η ευκολοπιστία
NEXUS ΙΟΥΝΙΟΣ 1998
