ΒΑΘΕΙΑ ΑΝΑΣΑ

 

Σήμερα νιώθω πως κερδίσαμε μια μεγάλη μάχη απέναντι στον φόβο, στην κακογουστιά, στην ασχήμια, στην ανηθικότητα, στην αδικία και στην ανοησία που μας μικραίνει» έγραψε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων. Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Αλκίνοου Ιωαννίδη:

"Σήμερα πήρα ανάσα! Είτε ξαναβουτήξω είτε όχι, έχω αέρα στα πνευμόνια και χαρά στην καρδιά.
Σήμερα νιώθω πως κερδίσαμε μια μεγάλη μάχη απέναντι στον φόβο, στην κακογουστιά, στην ασχήμια, στην ανηθικότητα, στην αδικία και στην ανοησία που μας μικραίνει.


Σήμερα ελπίζω πως θα γίνει σύντομα παρελθόν αυτό που κυρίως εκπροσώπησε τα όσα μ’ έδιωχναν απ’ τη χώρα μου, αυτό που, όποτε ξεπηδούσε μέσα απ’ την οθόνη, ή εμφανιζόταν απρόσκλητο σε κάθε πτυχή της ζωής μου, μ’ έκανε να θέλω να κλείσω τα αυτιά και τα μάτια των παιδιών μου.

Σήμερα χαίρομαι που όλα αυτά τα χρόνια απέφυγα κάθε κομματική ανάμιξη και θέση, ώστε να μπορώ να γράφω απ' την καρδιά μου, χωρίς βαρίδια, τα όσα γράφω.

Σήμερα εγώ, ο εμμονικά ακομμάτιστος, ο (λόγω καθοριστικών για τη διαμόρφωσή μου εμπειριών) καχύποπτος απέναντι σε κάθε ηγεσία, ο χωρίς συμφέρον να εκτίθεται (και ειδικά σε περιπτώσεις που νομοτελειακά μόνο εναντίον του θα γυρίσουν), εκθέτω τη συγκίνησή μου ευχαρίστως, κι ας μου βγει και σε κακό.

Σήμερα ελπίζω πως όσα έθρεψαν το ναζιστικό φίδι μπορούν να εξαλειφθούν. Μαζί τους, αναπόφευκτα, θα εξαλειφθεί κι αυτό.

Σήμερα χαίρομαι που ζω στην Ελλάδα. Χαίρομαι που, ενώ έφτασα τόσο κοντά, δεν την εγκατέλειψα και είμαι εδώ τώρα, μαζί με τους ανθρώπους του τόπου μου, μπροστά σε ένα αύριο άγνωστο, επικίνδυνο, δύσκολο αλλά δικό μας.

Σήμερα νιώθω υπερήφανος που ανήκω σε μια χώρα που ξεκινά επιτέλους τον αγώνα της για δικαιοσύνη και ανθρωπιά, όρθια, γυμνή και σίγουρη, ενάντια στην απάνθρωπη ψύχρα των λογιστών του θανάτου.

Σήμερα ο τόπος μου από κακό παράδειγμα γίνεται πρόταση.

Σήμερα οι ξένοι φίλοι μου, καλλιτέχνες και μη, προοδευτικοί και μη, μας κοιτάνε αλλιώς. Πάλι σαν ούφο βέβαια, αλλά αλλιώς...

Σήμερα μπορώ να ελπίζω πως δεν θα αντιμετωπίζομαι πια από τους προύχοντες, εγώ και ο κάθε πολίτης, σαν υποτακτικός, άσχετος, λίγος, αμελητέος, ανεπαρκής, ανίκανος, απατεώνας, ζητιάνος, ουτοπιστής, παράξενος, ρομαντικός, χέστης, ηλίθιος και μόνος.

Σήμερα νιώθω πως χαμογέλασαν, έστω και λειψά, τα νεκρά παιδιά του Βουνού, οι κατατρεγμένοι, οι βασανισμένοι, οι φυλακισμένοι, οι εκτελεσμένοι, οι αφημένοι να σαπίζουν ανώνυμοι στα χαντάκια της ιστορίας, οι ήρωες που εξαφάνισε η αφήγηση των κουστουμαρισμένων, φρεσκοξυρισμένων συνεργατών κάθε λογής κατακτητών. Κι ας μην είναι μόνον έτσι, κι ας μην είναι ακριβώς έτσι, κι ας είναι δύσκολα θέματα αυτά για να τα πιάνουμε εύκολα στο στόμα μας.

Σήμερα εύχομαι να ακούσει κάποιος τα παιδιά μας που αγκομαχούν λυπημένα κάτω από ένα σύστημα παιδείας απάνθρωπο, βλακώδες και αναποτελεσματικό.

Σήμερα εύχομαι ο ασθενής, ο ορφανός, ο μετανάστης, ο φυλακισμένος, ο άνεργος και ο φτωχός να γίνουν οι πρωταγωνιστές της σκέψης και της έμπρακτης έγνοιας μας.

Σήμερα εύχομαι ο Πολιτισμός να πάψει να θεωρείται πολυτέλεια για αργόσχολους και να γίνει το ψωμί και το νερό της κάθε μέρας και της ψυχής μας. Όλος ο Πολιτισμός και όχι μόνον αυτός των διασήμων. Να γίνει συγκάτοικος στο σπίτι μας και πρόσωπό μας εντός και εκτός συνόρων.

Σήμερα εύχομαι το ποδόσφαιρο να γίνει ξανά ένα άθλημα και όχι η γλώσσα μιας άναρθρης χώρας.

Σήμερα ξέρω πως χωρίς την ακούραστη συμμετοχή όλων μας, θα επιστρέψουμε σε κυβερνήσεις λοβοτομής. Πως δεν μας παίρνει πια να απέχουμε, να κριτικάρουμε από μακριά, να θέτουμε την διακυβέρνηση έξω από το όριο της φωνής, της γνώμης και της πράξης μας.

Σήμερα εύχομαι η Ευρώπη να γίνει Ευρωπαϊκή, κι εμείς κομμάτι της ουσίας της.

Σήμερα τα παιδιά μου, που πάλευα να φύγουν, να ζήσουν αλλού, μπορώ να τα ονειρεύομαι μεγάλα και δημιουργικά εδώ, στον τόπο τους.

Σήμερα επαναπατρίζω οριστικά τα όνειρα, τα σχέδια και τις προσδοκίες που τοποθέτησα αλλού, τότε που ετοιμαζόμουν να τα ακολουθήσω στα ξένα.

Σήμερα δέχομαι ευχαρίστως να πληρώσω όσα αναλογούν στην χρόνια ανοχή μου απέναντι σε διαφθορείς και διεφθαρμένους, καθώς και την όποια συμμετοχή μου, από άγνοια, αδυναμία, υποχρέωση ή συνήθεια, στο παιχνίδι τους. Φτάνει να πληρώσουν αναλογικά και αυτοί.

Σήμερα χαίρομαι που δεν ζήτησα και δεν πήρα τίποτα ιδιωτικά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, και χαίρομαι διπλά που δεν θα ζητήσω τίποτα ιδιωτικά από τις επόμενες.

Σήμερα μπορώ να ονειρεύομαι μια συλλογική διακυβέρνηση αντί για εξουσία. Θα πέσω έξω, το ξέρω, μου το φωνάζουν η πραγματικότητα και η ιστορία. Όμως, και μόνο που μπορώ να το ονειρεύομαι, είναι μεγάλο πράγμα.
Σήμερα μπορώ να ελπίζω πως σύντομα η σχέση Εκκλησίας-Κράτους θα τελειώσει. Γιατί δεν τιμά κανέναν από τους δύο και υποτιμά θρήσκους και άθρησκους πολίτες.
Σήμερα εύχομαι η Κύπρος να αντιμετωπιστεί επιτέλους με τη σοβαρότητα, τη γνώση, τη συνέπεια και την αγάπη που της αξίζει. Γιατί, αν χαθεί, θα χαθεί μαζί της και η Ελλάδα.
Σήμερα ελπίζω πως μπορεί να ανεβεί επιτέλους το επίπεδο του πολιτικού λόγου.
Σήμερα ελπίζω πως η πολιτική μπορεί κάποτε να πάψει να αποτελεί βρισιά.
Σήμερα μαζεύω τα κομμάτια μου, τινάζω τη σκόνη δεκαετιών από τα όνειρά μου και ετοιμάζομαι για τα δύσκολα που ακολουθούν.
Σήμερα, επιτέλους, ελπίζω.

Και εύχομαι το σήμερα να κρατήσει στο αύριο.
Αλκίνοος Ιωαννίδης, 25/1/15


* Το κείμενο αυτό είναι το αποτύπωμα της παρούσας στιγμής. Γράφτηκε με την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων των σημερινών εκλογών, με την υπερβολή της συγκίνησης, που κι αυτή πρέπει να καταγράφεται.

Ritschl: Αν η Ελλάδα επιτεθεί, μας τα παίρνει όλα! Διαδώστε το!

Για το ελληνικό χρέος μίλησε Γερμανός καθηγητής Ιστορίας-Οικονομίας στο Spiegel σε σκληρή γλώσσα για τη Γερμανία.
Ο Γερμανός καθηγητής της Ιστορίας της Οικονομίας Albrecht Ritschl (LSE) τα λέει έξω από τα δόντια για το ελληνικό χρέος στο έξαλλα ανθελληνικό Spiegel, ο δημοσιογράφος του οποίου δεν πιστεύει στα αυτιά του.Spiegel: Κύριε Ritschl, η Γερμανική κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία στο θέμα της Ελλάδας, στη λογική «λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε ό,τι σας λέμε». Κρίνετε δίκαιη αυτή τη συμπεριφορά;

Ritschl: Όχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη. Η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και το ρόλο του «Δασκάλου της Ευρώπης» η Γερμανία τα χρωστάει… στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον Α΄ αλλά και τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμά τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό το ξεχνούν όλοι.
Spiegel: Θα μας πείτε τι ακριβώς συνέβη τότε;
Ritschl: Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι το 1929 αποκλειστικά με δανεικά. Μάλιστα για τις αποζημιώσεις του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Επρόκειτο για μια «δανειακή Πυραμίδα», η οποία κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ ήταν τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο οι ΗΠΑ φρόντισαν να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση της Ανατολικής με τη Δυτική Γερμανία. Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία. Στην ουσία πάνω σε αυτό στηρίχθηκε το περίφημο γερμανικό μεταπολεμικό θαύμα! Παράλληλα όμως, τα θύματα της γερμανικής κατοχής όπως οι Έλληνες, ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση.
Spiegel: Πόσο μεγάλα ήταν τότε τα ποσά από τις γερμανικές χρεοκοπίες;
Ritschl: Με βάση την οικονομική επιφάνεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, αναλογικά τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του ‘30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Αν τα συγκρίνουμε λοιπόν με τα ελληνικά χρέη, τότε, πιστέψτε, με τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και ίσως της νεότερης οικονομικής ιστορίας.
Spiegel: Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;
Ritschl : Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστον τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του ‘30, ανακουφίστηκε η Γερμανία από τις ΗΠΑ με το γνωστό πλέον haircut, σαν να μετατρέπεις ένα afro look σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της. Στο ίδιο διάστημα όμως οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να σηκώσουν κεφάλι από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.
Spiegel: Είστε βέβαιος;
Ritschl: Φυσικά! Ήταν όταν ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των δύο Γερμανιών, θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμανία όμως πλήρωσε ελαχιστότατες αποζημιώσεις μετά το 1990, ούτε τα αναγκαστικά δάνεια που είχε συνάψει, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα. Μην κρυβόμαστε! Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, ο δεύτερος μάλιστα ήταν πόλεμος αφανισμού και εξολόθρευσης. Στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμά τους εν μέρει ή και καθολικά για αποζημιώσεις. Το περίφημο «γερμανικό θαύμα» συντελέστηκε πάνω στις πλάτες άλλων Ευρωπαίων. Αυτό δεν το ξεχνούν οι Έλληνες.
Spiegel: Αυτή τη στιγμή συζητιέται η διάσωση της Ελλάδας μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ελεγχόμενης αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;
Ritschl: Βεβαίως! Ακόμη κι αν ένα κράτος δεν είναι εντελώς ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Όπως και στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του ’50. Είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Άρα είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένη. Επιτέλους θα πρέπει να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν.
Spiegel: Ναι, αλλά το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.
Ritschl: Νομίζω πως έτσι θα πρέπει να γίνει. Έχουμε υπάρξει στο παρελθόν υπερβολικά ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι ανθελληνικές θέσεις που προβάλλουν τα γερμανικά ΜΜΕ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις. Οι Έλληνες γνωρίζουν πολύ καλά την εχθρική στάση των γερμανικών ΜΜΕ. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις! Αν αρχίσει η Ελλάδα και αν ποτέ αναγκαστεί η Γερμανία να πληρώσει, τότε θα μας τα πάρουν όλα.
Spiegel: Τι προτείνετε δηλαδή να κάνουμε στο θέμα της Ελλάδας;
Ritschl: Θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες και να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς συνεχίζουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, ίσως κάποιοι μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς. Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια δείχνουν τη λύση: πρέπει τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους! Ξέρω πως αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι’ αυτό και είναι απαραίτητο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Δυστυχώς, η λύση αυτή είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι τελικά θα πρέπει να πληρώσουμε. Μόνο έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.
tilegrafima.gr

Ο Ελβετός αδιάφθορος στέλνει την συμμορία του μνημονίου στο Γουδή: Σας πτώχευσαν δολίως για να πλουτίσουν συμφέροντα – κοράκια!

“Σας πτώχευσαν δολίως και έβγαλαν δισεκατομμύρια στις πλάτες σας”
Κάπου εδώ τελειώνει το βρωμερό παραμύθι που συγκάλυψε το έγκλημα.
Είναι όμως και η πληρης δικαίωση όλων αυτών που αγωνίστηκαν κατά της εγκληματικής συμμορίας και στιγματίστηκαν ως “συνωμοσιολόγοι”. ……..
Της Γεωργαντά, του Λογοθέτη, όλων εμάς που υποστηρίξαμε – τεκμηριώσαμε από το 2009 πως η Ελλάδα σύρθηκε δολίως στο ΔΝΤ, απλώς και μόνο για να βγάλουν δισεκατομμύρια σεσημασμένοι, διεθνείς συμμορίτες.
Ο καθηγητής Μάνφρεντ Γκέρτνερ, δεν θα μπορούσε να το πει πιο ξεκάθαρα. “Σας πτώχευσαν δολίως και έβγαλαν δισεκατομμύρια στις πλάτες σας”. Τα καθάρματα των CDS και των ακούρευτων ομολόγων.
Όποιος ήταν λοιπόν στο περιβάλλον Παπανδρέου, πλούτισε. Τόσο απλά.
Όταν ο Παπανδρέου δεχόταν τον σεσημασμένο απατεώνα Σόρος ως πρωθυπουργός, και έπειτα ο Σόρος δήλωνε ότι η Ελλάδα θα βγει από το Ευρώ, καταλαβαίνετε τι βαρύτητα αποκτούσε ο λόγος του. Με κοτζάμ πρωθυπουργό είχε συναντηθεί. Το ίδιο και με τον Ρουμπινί, που τα εδώ καθάρματα των ΜΜ”Ε” τον παρουσίαζαν και ως …Νομπελίστα!
Οι δηλώσεις περί τιτανικού, περί διεφθαρμένων και ετοιμοθάνατων που έκανε η πολιτική ηγεσία, αφού βεβαίως είχαν πουληθεί τα CDS, ήταν ο πυροκροτητής.
Το Τ3 – Τ10 του Προβόπουλου που εκτίναξε τα spreads των Ελληνικών ομολόγων, μέρος του ίδιου σχεδίου.
Απομένει να βρεθεί μία κυβέρνηση που θα οδηγήσει τα ντόπια καθάρματα του μνημονίου στο ειδικό δικαστήριο και θα στραφεί κατά των “κορακιών” με την απλούστατη κατηγορία της εσωτερικής πληροφόρησης. Κατηγορία που δεν χρειάζεται ούτε Χάγες ούτε τίποτα για να σταθεί.
Όταν ο Παπανδρέου στέλνει μυστικά τον Λαμπρινίδη να συναντηθεί με την Κλίντον, την ίδια ώρα που εκστομίζει το δημοψήφισμα, και ο γαμπρός της Κλίντον αγοράζει ομόλογα στο Discount πενταπλασιάζοντας τα λεφτά του, δεν χρειάζεται άλλη απόδειξη.
Όταν ο Σόρος βρίσκεται με τα ομόλογα και τα CDS της MFGlobal στα χέρια του τη νύχτα του δημοψηφίσματος, δεν χρειάζεται άλλη έρευνα.
Μόνο μια κυβέρνηση που θα φερθεί στην κατεύθυνση που γράφει και το ΠΑΡΟΝ:
Με προσφυγές στα ελληνικά και ξένα δικαστήρια, ζητώντας αποζημιώσεις δισεκατομμυρίων
Στημένες ήταν οι αξιολογήσεις που φούσκωσαν την κρίση, όπως αποκάλυψε ο καθηγητής ελβετικού πανεπιστημίου, ο Μάνφρεντ Γκέρτνερ
Χρυσό χαρτί πρόσφερε στην Ελλάδα ο καθηγητής Οικονομικών του ελβετικού πανεπιστημίου του St. Gallen Μάνφρεντ Γκέρτνερ με τις δηλώσεις του ότι οι υποβαθμίσεις της ελληνικής οικονομίας από τους τρεις οίκους αξιολόγησης Moody’s, Standard & Poor’s και Fitch ήταν αδικαιολόγητες και επέσπευσαν την κρίση. Ουσιαστικά ο κ. Γκέρτνερ, ο οποίος -για να πάρουν τέτοια δημοσιότητα οι θέσεις του- θεωρείται στο διεθνές οικονομικό περιβάλλον έγκυρος, υποστηρίζει ότι οι υποβαθμίσεις ήταν στημένες για να βουλιάξουν την ελληνική οικονομία και να κερδίσουν δισεκατομμύρια -όπως και έγινε- οι γνωστοί γύπες, τα κοράκια.
Είναι άσος στο μανίκι μας, που η κυβέρνηση -και, το σωστότερο, όλη η Βουλή- δεν μπορεί να αφήσει ανεκμετάλλευτο. Πρέπει να τον αξιοποιήσει αμέσως, προσφεύγοντας όχι μόνο με αγωγές αποζημίωσης στα δικαστήρια της χώρας μας, αλλά και στα διεθνή δικαστήρια, εναντίον των κορακιών αυτών για την τεράστια ζημιά που προκάλεσαν στην Ελλάδα. Οδήγησαν στην καταστροφή εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, 1.500.000 εργαζόμενους στην ανεργία και έναν λαό στην απόγνωση, στα συσσίτια και πολλούς -που δεν άντεξαν- στην αυτοκτονία.
Έχουμε πλέον με ονόματα και διευθύνσεις τους δολιοφθορείς που έπαιξαν τα βρώμικα παιγνίδια για να θησαυρίσουν τα αφεντικά τους, ρημάζοντας τον τόπο μας και στέλνοντας τον ελληνικό λαό 30 χρόνια πίσω, με άγνωστο πότε θα ξαναδεί άσπρη μέρα. Είναι δεδομένος ο ρόλος των τριών «οίκων αξιολόγησης» και είναι γνωστό ποιοι είναι από πίσω. Τους έχουν πληρώσει και άλλες χώρες, επομένως δεν θα είμαστε μόνοι στις αίθουσες των δικαστηρίων.
Αν η κυβέρνηση δεν θελήσει να… στενοχωρήσει τα αφεντικά της και δεν αξιοποιήσει τη χρυσή ευκαιρία που έχει η Ελλάδα να απαιτήσει αποζημιώσεις για τη μεγάλη ζημιά που προκάλεσαν στη χώρα οι τρεις αυτοί… οίκοι και μπλοκάρει ακόμη και τη συζήτηση στη Βουλή, που προφανώς θα ζητήσει η αξιωματική αντιπολίτευση και άλλα κόμματα, για προσφυγή στη Δικαιοσύνη κατά των διεθνών αρπακτικών, θα είναι η μεγάλη ντροπή και ατιμία κατά του ελληνικού λαού. Και τότε τον λόγο θα έχουν όλοι οι επιστημονικοί, επαγγελματικοί και κοινωνικοί φορείς, όπως έγινε όταν προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ακύρωσαν στυγνές, ληστρικές αποφάσεις των κυβερνητικών συνεταίρων.
Τώρα είναι η ώρα της συσπείρωσης όλου του ελληνικού λαού, πέραν από κόμματα και… χρώματα, για να πάρουμε πίσω την ζωή μας που λεηλάτησαν οι γύπες, οι οποίοι βρίσκονται πίσω από τους κουστουμάτους «οίκους αξιολόγησης», που έχουν αποστολή να ρίχνουν χώρες και λαούς στον γκρεμό και να κερδίζουν ματωμένα εκατομμύρια. Όμως κάποια στιγμή δεν μπορεί να μην έρθει η ώρα τους…
ΜΑΚΗΣ ΚΟΥΡΗΣ/”ΤΟ ΠΑΡΟΝ”