Ο ΛΕΒΙΑΘΑΝ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ

Της Μαρίνας Μάνη

Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ήταν στην Αθήνα ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Α. Λίμπερμαν. Πριν περάσουν τέσσερις ημέρες από την ολοκλήρωση της επίσημης επίσκεψής του, αναχωρεί -σήμερα, Τρίτη- για το Τελ Αβίβ ο αρμόδιος περί την «οικονομική διπλωματία» υφυπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δόλλης. Μεθαύριο, Πέμπτη, θα.....
πράξει το ίδιο ο υπεύθυνος για την προσέλκυση επενδύσεων υπουργός Χάρης Παμπούκης. Τι θα έχουν στις αποσκευές τους επιστρέφοντας την Παρασκευή; «Κάτι πιο συγκεκριμένο για οικονομική συνεργασία» είναι η λιτή, ασαφής, απάντηση που (μετά βασάνων) δίνουν στους συνομιλητές τους...

Κάτι μας λέει ότι με τους ρυθμούς που θα αρχίσουν να πηγαινοέρχονται τα εκατέρωθεν κυβερνητικά στελέχη προετοιμάζοντας, επισήμως, και το κοινό υπουργικό συμβούλιο των δύο χωρών, η διαδρομή Αθήνα - Τελ Αβίβ θα εξελιχθεί σε Κολιάτσου-Παγκράτι. Και να ΄ταν μόνο αυτή; Τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται μία αξιοπρόσεκτη κινητικότητα στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου που παραπέμπει σε μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα χρονιά. Νικολά Σαρκοζί και Αγκελα Μέρκελ επισκέφθηκαν ήδη τη Λευκωσία. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν προγραμματίζει επίσκεψη στο Τελ Αβίβ. Κι η Χίλαρι Κλίντον έρχεται Αθήνα με δεύτερο σταθμό την Αγκυρα. Ετσι, για αρχή...

Είναι προφανές ότι ο ενεργειακός χάρτης της νοτιοανατολικής Μεσογείου απαιτεί νέες ισορροπίες και νέα διάταξη παικτών. Το Ισραήλ εντόπισε κοιτάσματα φυσικού αερίου στη δική του ζώνη ευθύνης (ΑΟΖ) όπως νωρίτερα η Αίγυπτος. Ανάλογες έρευνες βρίσκονται σε εξέλιξη σε Κύπρο και Λίβανο, ενώ σημαντικές είναι οι ενδείξεις για το νότιο τμήμα της Κρήτης και το Καστελόριζο.

Κι ο πιο ανίδεος μπορεί να αντιληφθεί το διακύβευμα. Η πρόσφατη (Δεκέμβριο) συμφωνία μεταξύ Κύπρου - Ισραήλ για τη μεταξύ τους οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) προκειμένου να εκμεταλλευθούν τα κοιτάσματα υδρογοναθράκων, δημιουργεί νέα δεδομένα που... καθόλου δεν αρέσουν στην Αγκυρα, της οποίας οι σχέσεις με το Ισραήλ πήγαν απ΄το κακό στο χειρότερο την προηγούμενη χρονιά.

Στους οικονομικο-διπλωματικούς διαδρόμους βοούν οι φήμες ότι η ισραηλινο-ελληνική προσέγγιση οφείλεται σ΄αυτό ακριβώς το ρήγμα με τη γείτονα. Κι όχι μόνο για πολιτικούς λόγους, καθώς η χώρα μας προσφέρεται για μεταφορά του πολύτιμου φορτίου προς τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες; -όταν βγει στην επιφάνεια και «κλείσουν» οι χρυσές συμφωνίες προώθησής του.

Κατά τους... ίδιους διαδρόμους η γονατισμένη, οικονομικά, Αθήνα προτίθεται να αδράξει την ευκαιρία -σ΄αυτή την πρόθεση, μάλιστα, αποδίδεται η στάση του Γιώργου Παπανδρέου στο Ερζερούμ, όπου ενώπιον των Τούρκων διπλωματών και του Ταγίπ Ερντογάν, έθεσε θέμα παραβιάσεων του εθνικού εναερίου χώρου μας από τουρκικά μαχητικά. Και σ΄αυτήν οφείλονται τα σούρτα-φέρτα που σημειώναμε στον πρόλογο...

Το στόρι μόλις άρχισε και θα γραφτούν πολλά επεισόδια μέχρι να πέσουν οι τίτλοι τέλους -με την ελπίδα το end να είναι happy. Σίγουρα, ένα από τα επόμενα επεισόδια θα αφορά την ελληνική ΑΟΖ, την οποία η Αθήνα, μέχρι στιγμής, αποφεύγει επιμελώς να οριοθετήσει. Φοβάται τις αντιδράσεις της εξ ανατολών γείτονος και περιμένει να διαμορφωθούν οι κατάλληλες μεσογειακές συνθήκες για να προχωρήσει; Είναι μία απάντηση κι αυτή.

Το σίγουρο είναι ότι ο Λεβιάθαν, το υποθαλάσσιο ενεργειακό κοίτασμα ανοικτά του Ισραήλ, θα ταράξει τα νερά στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Και δεν θα περιορισθεί να παίζει μ΄ αυτά -όπως ο συνώνυμος βιβλικός πρόγονός του. Οπότε, ήρθε η ώρα (και) των ελληνικών αποφάσεων.

CAPITAL
ksipnistere